Rak piersi charakteryzuje się wzrostem nowotworów złośliwych w tkankach gruczołowych piersi. Obecnie więcej kobiet przeżywa raka piersi niż kiedykolwiek wcześniej. Ponad dwa miliony kobiet przeżywa rak piersi. Dzięki wczesnemu wykryciu i szybkiemu i odpowiedniemu leczeniu perspektywy kobiet z rakiem piersi mogą być pozytywne.
Nikt nie wie, dlaczego niektóre kobiety chorują na raka piersi, a inne nie. Chociaż choroba może dotknąć młodsze kobiety, 75% wszystkich nowotworów piersi występuje u kobiet w wieku 50 lat i starszych. Niektóre z wymienionych czynników ryzyka to czynniki rodzinne lub genetyczne, ekspozycja na estrogeny, czynniki demograficzne (wiek, rasa, pochodzenie etniczne i status społeczno-ekonomiczny), dieta i styl życia oraz palenie tytoniu.
Objawy raka piersi są ledwo zauważalne, gdy rozwija się, ale wraz z rozwojem raka może powodować zmiany, na które kobiety powinny uważać. Najczęstszym objawem jest nienormalny guzek lub obrzęk piersi. Jednak grudki mogą pojawić się również w pobliżu klatki piersiowej lub pod pachą. Inne objawy mogą obejmować niewyjaśniony ból w klatce piersiowej, nieprawidłowe wydzielanie sutków, zmiany w strukturze piersi lub zmiany w skórze na lub wokół piersi.
Badania przesiewowe w kierunku raka piersi
Badanie przesiewowe czy nie – to jest dylemat. Problem jest nie tylko medyczny, ale także ekonomiczny. Rozpoznanie raka, początkowe lub nawracające, jest czasem największego ostrego stresu u pacjenta z rakiem. Kryzys definiuje smutek (depresja), strach (strach), dezorientacja i okazjonalny gniew.
Celem badań przesiewowych kobiet pod kątem raka piersi jest wykrycie raka na jak najwcześniejszym etapie, kiedy operacja i leczenie medyczne mogą najskuteczniej zmniejszyć śmiertelność. Badanie przesiewowe jest korzystne tylko wtedy, gdy wcześniejsza diagnoza prowadzi do zmniejszenia śmiertelności i zachorowalności, a ryzyko związane z badaniem przesiewowym jest niskie. Obecnie stosuje się trzy metody badań przesiewowych w kierunku raka piersi: mammografię rentgenowską, kliniczne badanie piersi i samobadanie piersi.
Spośród trzech metod badań przesiewowych mammografia jest zdecydowanie najbardziej niezawodna. Jednak u kobiet z bardzo gęstą tkanką piersi zarówno ultradźwięki, jak i mammografia mogą przeoczyć guzy, które można jednak wykryć za pomocą skanera rezonansu magnetycznego (MRI). MRI jest również dokładniejszy w wykrywaniu raka u kobiet, które niosą geny raka piersi BRCA1 i BRCA2. Jednak głównym narzędziem diagnostycznym – i wielu uważa, że jedynym ostatecznym – jest biopsja – mały zabieg chirurgiczny, w którym guzek lub część guzka jest usuwany i badany pod kątem komórek rakowych pod mikroskopem. Lekarz może wykonać aspirację cienkiej igły, biopsję igły lub rdzenia lub biopsję chirurgiczną.
Mammografia
Mammogram to specjalne prześwietlenie klatki piersiowej, które często może być stosowane do wykrywania raka, który jest zbyt mały, aby mogła go wyczuć kobieta lub lekarz. Badanie przesiewowe ma na celu wykrycie raka piersi na bardzo wczesnym etapie, kiedy leczenie jest bardziej prawdopodobne. Ilość promieniowania potrzebna do stworzenia wyraźnego mammogramu (zdjęcia) zmienia się w zależności od wielkości i gęstości piersi. Aby uniknąć nadmiernej ekspozycji, bardzo pożądane jest stosowanie możliwie najniższej możliwej dawki promieniowania.
Mammogram nie jest w stanie rozróżnić guza łagodnego od złośliwego i dlatego nie jest w 100% dokładny. Jednak mammografia wykrywa ponad 90% wszystkich nowotworów piersi, chociaż mammografia negatywna niekoniecznie oznacza brak. Mammografia i badanie kliniczne uzupełniają się wzajemnie, a jeśli istnieje silne podejrzenie wyczuwalnej zmiany, pozytywną diagnozę można postawić tylko na podstawie biopsji.
Wyniki kilku dużych badań wykazały w przekonujący sposób, że badania mammograficzne raka piersi zmniejszają śmiertelność u kobiet w wieku powyżej 50 lat o około 30%. American Cancer Society stwierdza, że kobiety w wieku od 40 do 49 lat powinny otrzymywać mammogramy przesiewowe co rok lub dwa lata. Coroczne badania mammograficzne są zalecane kobietom w wieku 50 lat i starszym.
Jednak ryzyko związane z interwencją przesiewową należy oceniać tak dokładnie, jak zalety. Ryzyko związane z badaniami mammograficznymi w kierunku raka piersi obejmuje ekspozycję na promieniowanie, fałszywie dodatnie i nadmierną diagnozę. Szacuje się, że ryzyko raka piersi wywołanego promieniowaniem podczas mammografii przesiewowej jest minimalne. Nadmierne ryzyko raka piersi wywołanego promieniowaniem wzrasta wraz z wiekiem narażonej kobiety i skumulowaną dawką promieniowania. Jednak korzyści z mammografii nadal znacznie przewyższają ryzyko raka piersi wywołanego promieniowaniem.
Badanie kliniczne piersi (CBE)
Podczas klinicznego badania piersi lekarz sprawdzi piersi i przedramiona pod kątem guzków lub innych zmian, które mogą być oznaką raka piersi. CBE obejmuje obustronną kontrolę i badanie dotykowe piersi oraz obszarów pachowych i nadobojczykowych. Badanie należy wykonać w pozycji pionowej i na wznak. Jednym z najlepszych predyktorów dokładności egzaminu jest czas, jaki egzaminator spędza.
Skuteczność samego CBE w badaniach przesiewowych w kierunku raka piersi jest niepewna. Wyniki kilku dużych badań wykazały w przekonujący sposób skuteczność CBE w połączeniu z mammografią jako badanie przesiewowe w kierunku raka piersi u kobiet w wieku powyżej 50 lat. American Cancer Society zaleca kobietom w wieku od 20 do 39 lat stosowanie CBE co trzy lata. Coroczne CBE powinny być wykonywane u kobiet w wieku powyżej 40 lat.
Samobadanie piersi (BSE)
Systematyczne badanie przeprowadzane przez kobietę, która za pomocą palców szuka zmian kształtu piersi i wypływu płynu ze sutka w celu wykrycia nieprawidłowości. Najlepiej jest to robić co miesiąc. Szacunki są różne, ale od 80 do 95% jest najpierw wykrywanych przez pacjenta jako grudki. Intuicyjnie wynika z tego, że regularna samoocena piersi jako uzupełniająca metoda przesiewowa, być może wraz z mammografią, może pomóc w rozpoznaniu niektórych nowotworów na wcześniejszym etapie, jeśli rokowanie jest bardziej korzystne.
Około cztery z pięciu zidentyfikowanych guzków piersi okazują się torbielą lub inną łagodną (nienowotworową) zmianą. Jeśli jednak zostanie znaleziony guz, ważne jest, aby jak najszybciej ustalić, czy jest on rakowy, czy nie. Istnieje obecnie kilka badań epidemiologicznych sugerujących, że przeżycie jest dłuższe u kobiet, które wykonują samobadanie piersi, a rak zdiagnozowany na podstawie samooceny piersi jest zwykle niższy.
Leczenie
Po wykryciu raka piersi jest on wystawiany. Za pomocą inscenizacji lekarz może ustalić, czy i w których częściach ciała rozprzestrzenił się rak. Można wykonać dodatkowe testy w celu ustalenia etapu. Znajomość stadium choroby pomoże lekarzowi zaplanować leczenie.
Wybór leczenia raka piersi zależy od wieku i ogólnego stanu zdrowia kobiety, rodzaju, stadium i lokalizacji guza oraz tego, czy rak pozostał w piersi, czy rozprzestrzenił się na inne części ciała. Istnieje wiele metod leczenia, ale kobiety najczęściej – same lub w połączeniu – wybierają zabiegi chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię i terapię hormonalną.
Standardowe metody leczenia raka mają na celu chirurgiczne usunięcie raka. zapobiegać dostarczaniu komórkom rakowym hormonów potrzebnych do przeżycia i wzrostu; Używaj promieni wysokoenergetycznych, aby zabijać komórki rakowe i zmniejszać guzy za pomocą radioterapii, i używaj leków przeciwnowotworowych, aby zabijać komórki rakowe za pomocą chemioterapii.
Jednak obecny pogląd sugeruje, że rak jest chorobą ogólnoustrojową, która obejmuje złożone spektrum relacji między gospodarzem a nowotworem, a komórki rakowe rozprzestrzeniają się w krwioobiegu. Dlatego zmiany w lokalnej lub regionalnej terapii prawdopodobnie nie wpłyną na przeżycie pacjenta. Przeciwnie, rak musi być systematycznie atakowany poprzez radioterapię, chemioterapię, hormonoterapię i immunoterapię.
W przypadku kobiet z wczesnym rakiem piersi powszechnie dostępnym leczeniem jest wycięcie guza w połączeniu z radioterapią. Lumpektomia to operacja, która zachowuje kobiecą pierś. W przypadku lumpektomii chirurg usuwa tylko guz i niewielką ilość otaczającej tkanki. Wskaźnik przeżycia dla kobiety otrzymującej tę terapię plus promieniowanie jest podobny jak dla kobiety wybierającej radykalną mastektomię, w której jedna pierś jest całkowicie usunięta.
Jeśli rak piersi rozprzestrzenił się lokalnie – tylko na inne części piersi – leczenie może obejmować połączenie chemioterapii i operacji. Lekarze najpierw zmniejszają guz za pomocą chemioterapii, a następnie usuwają go za pomocą operacji. Zmniejszenie guza przed operacją może pozwolić kobiecie uniknąć mastektomii i utrzymać piersi.
Jeśli rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, takie jak płuca lub kości, można zastosować chemioterapię i / lub terapię hormonalną w celu zniszczenia komórek rakowych i opanowania choroby. Radioterapia może być również przydatna do kontrolowania nowotworów w innych częściach ciała.
Ponieważ 30% przypadków raka piersi powraca, National Cancer Institute prosi wszystkie kobiety z rakiem piersi o poddanie się chemioterapii lub terapii hormonalnej po operacji, nawet jeśli nie ma dowodów na to, że rak rozprzestrzenił się. Taka ogólnoustrojowa terapia uzupełniająca, jak się ją nazywa, może zapobiec lub opóźnić około jedną trzecią nawrotów.
Badania przesiewowe w kierunku raka piersi
Rakowi piersi nie można całkowicie zapobiec, ale ryzyko rozwoju zaawansowanej choroby można znacznie zmniejszyć dzięki wczesnemu wykryciu.
Obecnie dostępnych jest kilka leków do leczenia lub zapobiegania rakowi piersi. Środki zapobiegawcze, takie jak tamoksyfen i raloksyfen, zapobiegają rozwojowi raka piersi, przerywając proces inicjowania i promowania nowotworów. Wydaje się również, że działanie antyestrogenne tych środków prowadzi do zahamowania wzrostu komórek złośliwych. Zapobieganie chemikaliom jest obecnie najbardziej obiecującym środkiem do osiągnięcia pierwotnego zapobiegania.
Tamoksyfen
Tamoksyfen jest niesteroidowym antyestrogenem z częściowym efektem agonisty estrogenu. Jest zatwierdzony przez FDA i jest obecnie stosowany u pacjentów z rakiem wrażliwym na estrogeny oraz u osób wysokiego ryzyka, które nadal mają miesiączkę i wytwarzają znaczący estrogen.
Podanie doustne może zwiększyć ryzyko raka endometrium w I etapie, a także może pogorszyć suchość pochwy i uderzenia gorąca. Tamoksyfen może być mniej skuteczny jako środek zapobiegawczy u kobiet z silną rodziną raka piersi.
Raloksyfen
Raloksyfen chlorowodorek jest selektywnym modulatorem receptora estrogenowego (SERM), który blokuje działanie estrogenu w piersi i tkance endometrium. Częstość inwazyjnego raka piersi z dodatnim receptorem estrogenu zmniejszyła się o 76% u kobiet leczonych jedną z dwóch dawek raloksyfenu po 40 miesiącach obserwacji. Skutki uboczne raloksyfenu obejmują zwiększone ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, ale brak zwiększonego ryzyka raka endometrium.
Istnieją również najnowsze badania, które łączą niską zachorowalność na raka piersi z różnymi czynnikami środowiskowymi, zwłaszcza żywieniem. Jednym z produktów reklamowanych jako środek zapobiegający rakowi jest soja (znajdująca się w produktach takich jak tofu, tempeh, mleko sojowe i wegetariańskie substytuty mięsa), ale nie ma wyraźnych dowodów na poparcie tego założenia. Jedzenie większej ilości owoców i warzyw, jedzenie mniej czerwonego mięsa (być może zamiast białka sojowego) i unikanie cholesterolu (oliwa z oliwek nie zawiera żadnych) może również pomóc w zapobieganiu rakowi piersi.
Substancja chemiczna (indolo-3-karbinol lub I-3-C) występująca w brokułach, kapuście i innych warzywach krzyżowych, a teraz dostępna jako suplement diety, może pomóc w zapobieganiu rakowi piersi związanemu z estrogenami. Innym możliwym środkiem zapobiegawczym jest regularne stosowanie standardowych dawek leków przeciwzapalnych, takich jak ibuprofen i aspiryna dwa lub więcej razy w tygodniu.
Ostatnie badanie wykazało, że ćwiczenia pomagają przedłużyć życie osób, które przeżyły. Dokładny mechanizm nie jest znany, ale uważa się, że aktywność fizyczna obniża poziom hormonów, zmniejsza insulinooporność i zmniejsza przyrost masy ciała, wszystkie czynniki w raku piersi.
[ff id=”7″]