Jeśli jesteś właścicielem firmy dekarskiej w Dubrowniku w Chorwacji, powinieneś znać dostawcę, który specjalizuje się w płytkach z terakoty. Te znane na całym świecie dachy wykraczają poza funkcję ochrony mieszkańców przed żywiołami. Są okulary do obejrzenia. Stare miasto tego średniowiecznego klejnotu adriatyckiego to labirynt brukowanych uliczek i zapierające dech w piersiach białe wapienne ściany. Jeśli jednak wjedziesz kolejką linową na szczyt wzgórza Srd, zapiera dech w piersiach ogrom starego miasta z pięknymi glinianymi płytkami w kolorach ochry, bordo, cynobru i wołu.
W średniowieczu Dubrownik przekształcił się w zatłoczony port morski i centrum kultury wzdłuż Morza Śródziemnego. Dzięki tej nowo odkrytej wielkości ojcowie miasta zlecili włoskim architektom dodanie nowych konstrukcji odzwierciedlających rosnącą pozycję miasta. Krytycznie rzecz biorąc, mieli dość rozsądku, by uznać, że poczucie solidarności całego miasta było ważniejsze niż bogactwo budynku. Budynki użyteczności publicznej oraz domy zamożnych kupców i arystokratów były niedoceniane i dostosowane do istniejącej estetyki. Jeśli w tym czasie byłeś właścicielem lub pracowałeś dla firmy dekarskiej, prawdopodobnie miałeś czerwone uda. Lokalni rzemieślnicy zabrali glinę z okolicznych wzgórz. Kładą go na nogach przed spaleniem w piecach i układaniem gotowych płytek jeden po drugim.
W odpowiednich warunkach półpasiec może trwać tysiące lat. Na przykład armia terakotowa Qin Shi Huang została założona w III wieku przed naszą erą. Zwolniony i odkryty w stanie nienaruszonym w 1974 r. Jednak mieszkańcy Dubrownika są narażeni na słone powietrze chorwackiego wybrzeża oraz wiatr i burze notorycznego, burzliwego Adriatyku; Rzadko trwają ponad sto lat. Zużycie i wymiana utrzymywały wielu dekarzy w interesach przez wiele pokoleń.
W latach pięćdziesiątych złoża gliny w Dubrowniku zaczęły wysychać, więc półpasiec sprowadzono z Francji. Do tragedii doszło w 1979 r., Kiedy to trzęsienie ziemi wstrząsnęło Dubrownikiem i wiele płytek spadło. Srebrna podszewka oznacza, że trzęsienie ziemi skłoniło do powołania Dubrownika Instytutu Konserwacji, organizacji, która z powodzeniem prowadziła kampanię na rzecz wpisania Starego Miasta na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Niestety najgorsze powinno nadejść. W 1992 roku, podczas największej chorwackiej wojny o niepodległość, serbska ciężka artyleria ostrzeliwała bezlitośnie miasto. Szacuje się, że bezpośrednio uderzono około 440 dachów, a kolejne 300 zostało ofiarami szkód ubocznych. Miasto, które Lord Byron nazwał perłą Adriatyku, było w ruinie. Na szczęście, z pomocą oddanych ekspertów od restauracji i przy wsparciu lokalnego samorządu, a także hojnych datków od międzynarodowych organizacji charytatywnych, powstał jak feniks, aby ponownie błysnąć fioletowym upierzeniem.
[ff id=”1″]