Technologię 3D można prześledzić na początku fotografii. W 1844 roku David Brewster wynalazł stereoskop. Był to nowy wynalazek, który mógł wykonywać zdjęcia fotograficzne w 3D. Louis Jules Duboscq później wziął ten wynalazek i ulepszył go. Louis zrobił zdjęcie królowej Wiktorii za pomocą ulepszonej technologii i pokazał je na Wielkiej Wystawie w 1851 roku. To zdjęcie stało się bardzo dobrze znane na całym świecie. Kamery stereoskopowe zaczęły zyskiwać akceptację i stały się dość popularne do użytku osobistego podczas II wojny światowej.
W 1855 roku wynaleziono Kinematascope, kamerę do animacji stereo. Był w stanie tworzyć filmy 3D. Pierwszy film anaglifowy powstał w 1915 roku. Technologia Anaglyph wykorzystuje okulary 3D z 2 różnymi kolorowymi soczewkami, które kierują obraz do każdego oka. W 1890 roku brytyjski pionier filmowy William Friese-Greene złożył wniosek o patent na proces filmowania 3D. W 1922 r. Pokazano pierwszy publiczny film 3D „The Power of Love”. Pierwszy kolorowy film 3D został wyprodukowany w 1935 roku. Zastosowanie tej technologii spoczywałoby przez ponad dekadę.
Technologia 3D powróciła w latach 50. W tym czasie telewizory były niezwykle popularne i pojawiały się w wielu domach. W latach 50. wyprodukowano wiele filmów 3D. W 1952 roku „Bwana Devil” został pokazany przez United Artists w Stanach Zjednoczonych. To był pierwszy film 3D z lat 50. Film został nakręcony w procesie o nazwie Natural Vision. Ten proces został przeprowadzony w studiach w Hollywood, ale wszystko przeszło. Rok później, w 1953 roku, „House of Wax” został wydany w 3D. Dial M for Murder miał pierwotnie zostać wydany w 3D, ale Alfred Hitchcock postanowił wydać film w 2D, aby zmaksymalizować zyski. Nie wszystkie kina były wyposażone w technologię 3D. Filmy 3D powstały również poza Stanami Zjednoczonymi. W 1947 r. Związek Radziecki wydał swój pierwszy pełnometrażowy film 3D „Robinson Crusoe”.
W latach sześćdziesiątych została wydana nowa technologia o nazwie Space-Vision 3D. Ta technologia wykonała dwa zdjęcia i wydrukowała je jeden na drugim na jednym pasku. W przeciwieństwie do poprzednich technologii 3D wymagany był pojedynczy projektor ze specjalnym obiektywem. Ta nowa technologia wyeliminowała potrzebę wyświetlania dwóch filmów w dwóch kamerach. Korzystanie z dwóch systemów kamer było trudne, ponieważ obie kamery musiały być doskonale zsynchronizowane. Pierwszym filmem, w którym zastosowano tę technologię, była „Bańka”. Film został nakręcony przez krytyków, ale wrażenia 3D wciąż mają dużą publiczność. Stał się opłacalnym filmem, który przygotował nową technologię do reklamy w innych studiach.
W 1970 Allan Silliphant i Chris Condon opracowali wizję stereo. Była to nowa technologia 3D, w której dwa obrazy zostały ściśnięte obok siebie na pojedynczym pasku filmu 35 mm. W tej technologii zastosowano specjalną soczewkę anamorficzną, która poszerzyła obraz o szereg filtrów polaroidowych. Pierwszym filmem, który ukazał się w trybie stereo, była komedia erotyczna zatytułowana „Stewardesy”. Film miał tylko 100 000 USD i przyniósł zadziwiająco 27 milionów USD w Ameryce Północnej.
Na początku lat 80. wiele filmów zostało wydanych w 3D z wykorzystaniem tego samego procesu, co Space Vision. Niektóre z filmów, które zostały wydane, to Amityville 3-D, piątek 13 część III i Jaws 3-D. W połowie lat 80. IMAX zaczął produkować filmy dokumentalne 3D. Technologia 3D firmy IMAx podkreśliła poprawność matematyczną i wyeliminowała zmęczenie oczu obserwowane w poprzednich technologiach 3D. W 1986 r. Kanada opracowała pierwszy film 3D ze spolaryzowanymi okularami. Został nazwany „Echa Słońca” i został stworzony na Expo 86.
W latach 90. wiele filmów zostało wydanych w IMAX 3D. Najbardziej udanym filmem IMAX 3D wydanym w tym czasie był „Into the Deep”. Pierwszy film fabularny IMAX 3D „Wings of Courage” został wydany w 1996 roku.
W 2000 roku wiele dużych filmów studyjnych zostało wydanych w 3D. W 2003 roku James Cameron wydał Ghosts of the Abyss. To był pierwszy pełnometrażowy film fabularny 3D IMAX. W filmie wykorzystano najnowszą technologię IMAX 3D o nazwie Reality Camera System. Technologia wykorzystywała najnowsze kamery wideo HD i została opracowana przez Vince’a Pace’a. Tę samą technologię zastosowano w „Spy Kids 3D: Game Over”, „Aliens of the Deep” oraz „The Adventures of Sharkboy and Lavagirl in 3-D”. W 2004 roku ukazał się pierwszy pełnometrażowy film animowany 3D. Nazwano go „The Polar Express”. Film odniósł tak duży sukces w 3D, że wzbudził duże zainteresowanie animacjami 3D. Wersja 3D filmu zarabiała 14 razy więcej na ekran niż wersja 2D. W 2005 roku The Mann’s Chinese 6 Theatre w Hollywood był pierwszym komercyjnym kinem z technologią cyfrową 3D. Scar 3D został wydany na całym świecie w 2007 roku i był pierwszym filmem nakręconym przy użyciu całkowicie cyfrowego przepływu pracy.
W 2010 r. Sky UK zrobiła duży krok w kierunku telewizji 3D. 1 stycznia pierwszy kanał 3D został nadany w Korei Południowej. Kanał pokazuje programy edukacyjne, animowane, wydarzenia sportowe, filmy dokumentalne i występy muzyczne w 3D, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.
Powinniśmy oczekiwać, że korzystanie z technologii 3D będzie kontynuowane i rozszerzy się do normalnego gospodarstwa domowego. Większość głównych producentów elektroniki planuje wypuścić swoje linie telewizyjne 3D. W miarę starzenia się technologii oczekuje się spadku cen, a wraz ze spadkiem cen coraz więcej osób będzie kupować telewizory 3D.
[ff id=”4″]