Na granicy procesu komunikacji i centralnej roli tłumaczenia
Komunikacja polega na używaniu symboli, a w przypadku ludzi na używaniu języka do przekazywania znaczeń i pomysłów między jednostkami oraz na wywoływaniu reakcji innych osób. Komunikacja ludzka charakteryzuje się intencją i oczekiwaniem na reakcje, a komunikacja ludzka może być werbalna, jeśli jest przekazywana językiem lub niewerbalnie, jeśli nie jest zaangażowany żaden język. Komunikacja może być również bezpośrednia, gdy określony wzorzec zachowania wywołuje pewien rodzaj reakcji, lub subtelna i pośrednia, gdy zachowania są nieprzewidywalne lub niejednoznaczne, a nawet nie w pełni zrozumiałe. Dlatego komunikacja jest podzielona na pewne kategorie, takie jak
1. Komunikacja bezpośrednia i pośrednia
2. Komunikacja werbalna i niewerbalna
Każda bezpośrednia komunikacja może być zarówno werbalna, jak i niewerbalna, podobnie jak komunikacja pośrednia może być również werbalna lub niewerbalna. Komunikacja werbalna może z kolei być bezpośrednia lub pośrednia, podobnie komunikacja niewerbalna może być bezpośrednia lub pośrednia. Załóżmy więc, że istnieją cztery typy wzorców komunikacji u ludzi – werbalne i bezpośrednie, werbalne i pośrednie, niewerbalne i bezpośrednie, niewerbalne i pośrednie. Przykładami wypowiedzi słownych i bezpośrednich są rzeczy, które są proste lub jasne i nie zawierają ukrytych ani niezrozumiałych komunikatów. Są to słowne wyrażenia emocji i pomysłów, gdy się pojawiają. Jeśli jesteś szczęśliwy i powiesz, że jesteś szczęśliwy, skorzystaj z metody bezpośredniej komunikacji werbalnej, aby wyrazić swoje uczucia. Pośrednie metody komunikacji werbalnej wykorzystują subtelne wyrażenia, takie jak kpina, sarkazm, wskazówki itp., Które mogą mieć niejednoznaczne znaczenie i nie są wyrazem emocji ani idei „jak one się pojawiają”. Więc jeśli jesteś smutny i nie mów tego, ale pośrednio, użyj pośrednich metod, aby przekazać swój stan umysłu. Komunikacja niewerbalna polega na użyciu wskazówek, wyrazu twarzy lub ciała, mowy ciała, ruchów oczu lub dłoni itp. W celu wyrażenia pomysłów. Może to być dość proste, tak jak uderzenie w osobę jest bardziej niewerbalne, ale proste, ponieważ wyraża gniew, tak jak płacz jest smutkiem. Komunikacja niewerbalna może jednak być pośrednia, np. Na przykład odwrócenie wzroku od osoby, z którą czujesz się niekomfortowo, lub utrzymywanie długotrwałego kontaktu wzrokowego z osobą w celu wysłania wiadomości.
Komunikacja jest podstawą interakcji międzyludzkich i innych niż człowiek i wszyscy możemy komunikować się dotykiem lub dźwiękiem, spojrzeniem lub symbolem, słowem lub zdaniem, a także w ogóle nie robiąc ani nie mówiąc. Ciało jest ważnym interfejsem w komunikacji i omówiłem to w psychologii ciała, co pokazuje, że język ciała odgrywa ważną rolę w komunikacji. Komunikujemy się z naszymi przyjaciółmi poprzez intymny język ciała, a interakcja seksualna jest bardzo ważnym narzędziem komunikacji u ludzi, a także u zwierząt. Psychologia komunikacji dotyczy różnych elementów lub poziomów komunikacji u danej osoby, takich jak:
pierwszy absorpcja informacje zewnętrzne poprzez słuchanie lub czytanie itp.
drugi interpretacja otrzymane bodźce i
trzeci reakcja na temat informacji uzyskanych poprzez zachowanie
Poniższe trzy elementy ułatwiają trzy fazy procesu komunikacji, takie jak wchłanianie lub pochłanianie informacji, interpretowanie lub wyprowadzanie znaczenia informacji oraz reagowanie na informacje lub reagowanie na nie:
1. Nagrywanie lub nagrywanie informacji – odbywa się za pośrednictwem narządów zmysłów, a my po prostu pochłaniamy dźwięki i kolory, wypowiadane słowa i wszystkie udostępniane nam dane zewnętrzne. Absorpcja jest procesem obiektywnym
2. Interpretacja lub analiza informacji – obejmuje wykorzystanie mechanizmów mózgowych i analizę bodźców zewnętrznych, a także takich szczegółów, jak wyrażenia i subtelne wskazówki werbalne i niewerbalne, dzięki czemu interpretacja jest procesem subiektywnym
3. Reakcja lub reakcja na bodźce – wykorzystuje fizyczne kanały komunikacji, takie jak mowa, język lub ekspresja poprzez ruchy twarzy i ciała. Reakcje są wynikiem subiektywnego i obiektywnego procesu. Jest tak, ponieważ wszyscy mamy szereg przewidywalnych odpowiedzi, które są obiektywne z pewnymi bodźcami. W zależności od tego, jak subiektywnie interpretujemy sytuację, reakcje mogą się do pewnego stopnia różnić. Reakcje mogą naśladować – uśmiechasz się, gdy widzisz, że ktoś się uśmiecha, lub odwrotnie, gdy ktoś próbuje na ciebie patrzeć, a ty odwracasz wzrok.
Ta reakcja lub odpowiedź wywołana u danej osoby może stać się bodźcem dla innego łańcucha odpowiedzi lub bodźcem może być całkowicie odrębne zdarzenie lub sytuacja. Behawiioriści zwykle postrzegają komunikację jako wzorzec bodziec-reakcja, w którym ludzie postrzegają bodźce i reagują na nie w formie komunikacji. Psychoanaliza Freudowska sugeruje, że komunikacja jest bezpośrednio związana z tym, jak subiektywnie postrzegamy informacje zewnętrzne w oparciu o nasze własne doświadczenia. Według psychoanalizy „interpretacja” bodźców zewnętrznych lub pośrednictwo indywidualnego umysłu jest najważniejszym aspektem komunikacji, chociaż behawioryści całkowicie wyeliminują znaczenie części „interpretacji”, która uważa komunikację za nic więcej niż szereg mechanicznych „bodźców”. wzory odpowiedzi. Według psychologii behawioralnej postrzegamy przedmiot i reagujemy na niego prawie jak program komputerowy. Brzmi dziwnie, że znaczenie umysłu i świadomości w komunikacji zostało niedawno uznane w psychologii „naukowej”.
Metody komunikacji są tak samo interesujące, jak komunikacja między ludźmi za pomocą słowa pisanego i mówionego, a także za pośrednictwem listów, wiadomości, połączeń telefonicznych, bezpośrednich rozmów twarzą w twarz, poprzez wygląd i kontakt fizyczny, poprzez seks oraz w większym stopniu poprzez seminaria, konferencje, wydarzenia informacyjne , Gazety, komunikaty prasowe, książki, broszury i kampanie lub propaganda. Nowszymi metodami komunikacji wykorzystującymi technologie informacyjne są czaty i pokoje czatowe, internet i e-maile, wiadomości tekstowe, fora, blogowanie i tworzenie sieci. Technologia otworzyła nowe kanały komunikacji, a świat jest teraz całkowicie zależny od tego, jak daleko i jak szybko ludzie mogą się komunikować.
Komunikacja ma kluczowe znaczenie dla naszego współczesnego życia, ale jest to trudny i skomplikowany proces, a między ideami komunikowanymi i postrzeganymi pozostaje luka. Ta luka komunikacyjna, jak się ją powszechnie nazywa, jest zamykana tylko przy należytym uwzględnieniu wszystkich werbalnych, niewerbalnych, pośrednich i bezpośrednich elementów procesu komunikacji. Dlatego na spotkaniu osobistym lub biznesowym proces komunikacji obejmuje nie tylko werbalną reprezentację ludzkich pomysłów, ale także niewerbalne mimikę twarzy i ciała.
Cel komunikacji jest prawie zawsze motywowany lub zamierzony, ponieważ naturalnie oczekujemy odpowiedzi od osób, z którymi się komunikujemy. W rzeczywistości każda komunikacja opiera się na antycypacji reakcji innych, więc komunikacja ma zwykle kierunek lub cel. Luka w komunikacji może jednak prowadzić do problemów w procesie, a cel komunikacji może pozostać niespełniony, jeśli przekazywane pomysły są zbyt niejasne lub pośrednie. Niepewność wzrasta, gdy kanały komunikacji między dwiema lub więcej osobami są bardziej odległe lub dystalne niż bliższe.
Metody komunikacji na odległość, takie jak poczta elektroniczna i Internet, połączenia telefoniczne itp. Stanowią nowe wyzwanie dla badań nad komunikacją, ponieważ nie widzimy osoby, z którą się komunikujemy. Trudno nam „zinterpretować” napotkane bodźce. Jak zauważyłem we wcześniejszej części tej dyskusji, zdolność do „interpretacji” bodźców komunikacyjnych jest bardzo ważną częścią procesu komunikacji, a interpretacja lub dedukcja znaczenia tego, co słyszymy lub widzimy, zależy od naszej wewnętrznej potrzeby po analizie wszystkich pośrednich wskazań mowy ciała, mimiki i wskazań twarzy lub subtelnych lub nieświadomych procesów. Ludzie są inteligentni iw większości przypadków nie biorą wszystkich informacji za pewnik. Bezpośrednia komunikacja twarzą w twarz daje nam jasne pojęcie, co tak naprawdę oznacza druga osoba, oraz pewność, że nasza interpretacja komunikacji jest prawidłowa. Z tego powodu proces osobistej rozmowy pozostaje najpopularniejszą metodą komunikacji w procesie selekcji. Wszelka komunikacja online i informacje w Internecie są zatem podatne na błędną interpretację, ponieważ nie możemy interpretować informacji za pomocą niewerbalnych wskazówek lub wyrażeń, które są integralną częścią procesu komunikacji. Luka komunikacyjna jest zatem luką interpretacyjną, ponieważ pomimo dużej ilości informacji istnieje pewien brak niezbędnych informacji, a nasz umysł uznaje proces komunikacji za niepełny. Możesz rozmawiać z kimś online przez kilka godzin dziennie, ale jeśli nie widzisz ani nie słyszysz wyrazu twarzy i ciała, nigdy nie możesz być pewien, że proces komunikacji jest całkowicie autentyczny. Oczywiście nowoczesne urządzenia, takie jak kamera internetowa, znacznie poprawiły proces komunikacji. Prawdą jest jednak również to, że nawet jeśli mamy wszystkie niezbędne funkcje komunikacyjne, fakt, że musimy subiektywnie interpretować otrzymane informacje, może sugerować możliwość wystąpienia luki komunikacyjnej.
W tej dyskusji wskazałem jedynie, że trzy poziomy komunikacji zawierają pewne istotne elementy oraz że luka w komunikacji jest nieodłączna w procesie interpretacji z powodu naszych własnych ograniczeń lub ograniczeń technologicznych.
[ff id=”6″]